Giriş
‘’Etrafta olan bitenden haberiniz var mı? Yoksa görmezden mi geliyorsunuz?’’
Direkt cevaplar geldi.
‘’Ne?’’
‘’Anlamadım.’’
‘’Ne demek bu?’’
Yuukka ayağa kalktı. ‘’Boş sorular sorma. Cesedin fotoğrafını çektin mi?’’
Şaşırdı buna Cevahir. Yavaşça baktı ona. ‘’Ee? Hayır?’’
Cebindeki telefonu çıkardı Yuukka. Emre’ye uzattı. ‘’Cesedin fotoğrafını çekip gelir misin?’’
Emre şaşırmıştı. Baktı Cevahir’e.
Cevahir bunu fark etmişti. ‘’Sorun yok. Emirleri emirlerimdir.’’
Emre telefonu yavaşça aldı. Ardından kapıdan çıkıp gitti. Yuukka gülümsedi bu sırada.
‘’Etrafta hiç zombi gördünüz mü?’’
Hızlıca oturttu Cevahir. Kulağına eğildi. ‘’bu kadar direkt sorma. Yavaşlata yavaşlata aptal.’’
İkisi de Müdüre döndüler. Ve gülümsediler. ‘’Sorun yok.’’
‘’Zombi mi?’’ Endişeli bir ses tonuydu. ‘’Zombiler mi var? Şehirdeler mi?’’
Yuukka yanına geldi. Sakinleştirmeye çalıştı. ‘’Endişelenmeyin. Ultra güçlü Cevahir kimsenin yaralanmasına izin vermeyecek.’’
Omzunu sertçe sıkıp geriye çekmeye çalıştı gülümseyerek. ‘’Ne yapıyorsun? Yemleme adamları.’’
Müdür ayağa kalktı. Personellerinin korktuğunu görebiliyordu. ‘’Zombi olayını anlatın. Neler oluyor?’’
Kendisi de korkmuştu ama genç personellerini korumak istiyordu. ‘’Buradalar mı?’’
Cevahir oturdu ve bacak bacak üstüne attı. ‘’Sanırım buradaydılar. Sokağın sonuna doğru bir ceset gördük. Beyninin yendiğini net bir şekilde anlayabiliyoruz. Zombiler olmalı. Tek ceset, tek zombi demektir.’’
‘’Ne?’’
Personellerden biri ayağa kalktı. Aşırı korkmuştu. ‘’Hemen bu sokakta mı?’’ Kekeliyordu.
Cevahir rahat bir tavır sergiledi. ‘’Endişelenmeyin. Ben bir liderim. Gücüm herkesi korumaya yetecektir. Sadece olayları anlamaya çalışıyoruz. Hızlarını, fiziksel güçlerini, dayanıklılıklarını, yaşama iç güdüleri hakkında en ufak bilgimiz yok. Bu yüzden, sorular sorarak yavaş ilerlemeyi düşünüyordum.’’
Yuukka ayağa kalktı. Ellerini pantolonunun cebine koydu. Yan gözle baktı. ‘’Hiçbir şey duymadınız bile, öyle mi?’’
Kafalarını salladılar.
‘’Herhangi bir, zombi çığlığı, zevke geldiklerinde öylece bağırırlar, bunu da mı duymadınız?’’
Yine kafalarını salladılar.
Yuukka iyice sırıtmaya başladı. ‘’Bir teorim var.’’
Cevahir ayağa kalktı. ‘’Söylemeyi düşünüyor musun? Yoksa biraz daha havalı pozda duracak mısın?’’
‘’Havamı bölüyorsun. Susacak mısın?’’
Personellerden biri yavaşça ayağa kalkarken Emre kapıyı çaldı. ‘’Giriyorum.’’
Telefon elindeydi ve fotoğraf açıktı. Ayağa kalkan genç bu fotoğrafı yanlışlıkla gördü. Anında kusmuğu gelmişti ve diğer yanında oturan personelin üzerine kustu.
‘’Hey! Ne yaptın?’’
‘’Neden ben!’’
Müdür ayağa kalktı. ‘’Yeter bu kadar! Rica etsem gidebilir misiniz?’’
Cevahir gülümsedi. ‘’Bu olur. Ama Bence buralarda bir süre görünmeyin. Bir zombi geldiyse tekrar gelme ihtimali vardır. ‘’
İkisi de dışarı çıktılar. Ardından Yuukka Arabaya binerken Cevahir cesedin yanına geldi. Büyüsel bir gücünü kullandı. Zombi cesedi havalanmaya başladı. Bu sırada kendisi de bagajı açmıştı. Bir örtü serdi ve üzerine Onu koydu. Bagajı kapattı.
‘’Bir inceletelim. Zombi DNA’sı kanına karışmış olabilir. Zombiye dönüşmeden önce otopsi yapılıyorsa yapılsın.’’
Yuukka kafasıyla onayladı bunu.
Sürmeye başladılar. Sokağı geçtiler. Ardından ilçenin derinliklerine, ara sokaklardan geçmeye başladılar.
‘’Teorin neydi. Anlat artık.’’
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı