Rüyada bile nefesimin kesilebileceğini ilk kez o an fark ettim.

Kafesteki çocuk gözlerini açtı.

Gözleri kırmızıydı ama içinde mor bir yansıma vardı — renksiz, soğuk bir boşluğu andırıyordu.

Ne şaşkınlık, ne korku, ne öfke. Hiçbir duygu yoktu.

Ah.

O zaman anladım.

Bu, görmemem gereken bir şeydi…