Giriş
“Ahh, tatil çokta hızlı geçmedi mi?…” Bahar tatiliniz çok eğlenceli ve zevkli geçmişti. Bir sürü yeri gezmiştik.
Abim her zaman ki gibi somurtuyordu, o hiçbir zaman mutlu değildi. Kulaklarında kulaklık vardı ve bizimle hiç konuşmuyordu.
Orta koltuğa gelip annemle babamın arasına girdim. “Tekrar gider miyiz tatile?” Annem bana bakarak gülümsedi. “Tabii ki gideriz, bende çok eğlendim. Ya sen Will?”
Annem abime baktı. Onun konuşmasını istiyordu. Bizimle sohbet etsin istiyordu ama abim pek buralı değildi. “Kulaklık var kulağında. Abiii!” Onu dürttüm. Kulaklığını çıkarıp bana baktı. “Ne var?”
“Annen sana soru soruyor, ergenliği kesip biraz aramıza dönmeye ne dersin?” Babam dikiz aynasından ona ağır ağır bakarak konuştu.
“İyiydi işte.” Yan koltuğa kaydım ve abime baktım, ortamın gerildiğini hissedebiliyordum. Babam tatil boyunca abime sinirliydi, çünkü geçirdiğimiz tüm süreç boyunca sürekli söylenip ya da surat asıp durdu.
“Will çok merak ediyorum, ne zaman biraz insan gibi davranacaksın? Aidan senden küçük ama o senden daha olgun davranıyor farkında mısın? Büyü artık, yakında on sekiz yaşına gireceksin.”
Abim cevap vermedi, annem babamın bacağına eline koyarak, “Bu kadar gitme onun üzerine.” dedi kibarca. “Nasıl gitmeyeyim, sürekli böyle davranıyor. Mutlu değilse gitsin kendi yuvasını kursun, tek yaptığı şey huzurumuzu kaçırıp durmak.”
“Beni evlat edinmeden önce düşünseydin bunları, sizinle yaşamak zorunda bırakıldım.” Babam oldukça sinirlendi. Ben ise yeterince şaşırdım. Bilmediğim bir şeydi bu.
“Abim evlatlık mı?!”
“Kes sesini.”
“Kardeşinle düzgün konuş!”
“Kardeşim değil o benim! Tanımadığım bir çocuk işte!”
“Sen onunla büyüdün! Ona böyle davranamazsın, neden şükretmeyi öğrenmiyorsun hiç? Seni eğer evlatlık edinmeseydik şu an kim bilir hangi sübyancının elinde olurdun!”
Şu an yeterince gergindi ortam. Kavga devam ediyordu, babam her defasında sesini yükseltiyordu. Abim de hiçbir zaman alttan almıyordu. Annem aralarına girmeyi deniyordu ama nafileydi. Onu duymuyorlardı. Ben ise hâlâ abimin evlatlık olması şokundaydım.
“Kendinizi çok mu iyi zannediyorsunuz siz? Aidan’a gösterdiğiniz sevginin iki gramını bana hiçbir zaman göstermediniz. Ne diye, o senin taşşaklarından çıktığı için mi?”
“Düzgün konuş diyorum sana! Kardeşine davrandığımızdan eksik bile davranmadık sana! Nankörlük edip durma artık!”
“Keşke ailem gibi hepiniz ölseniz!” Babam sinirlenerek abime döndü. “Ne dedin lan sen!”
“Baba! Önüne bak!” Aniden döndüğü için direksiyonla birlikte dönmüştü. Bu yüzden araba ters yöndeki şeride kaydı ve karşımıza koca bir tır çıktı.
Babam önüne döndüğünde hemen diğer şeride geçmek için direksiyonu kırdı ama kontrolü kaybedip dağlık alandaki otoban yolundan aşağı fırladı araba.
Annem çığlıklar atarken abimin benim üstüme atladığını gördüm. Kollarının arasına alarak beni sıkıca sardı. Araba ağaçlığa girdi ve bayıldım.
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı