Yağmur yatağının üzerinde yatıyordu, hareket edemeyecek kadar yorgundu. Çadırının içi fırın gibiydi ve acımasız gökyüzü dışarıda kelimeyi sıcakla dövüyordu. Dökülen güneş ışığında kar gibi parlayan, güneşten ağarmış kemiğin ışıltılı genişliğini düşünmek bile gözlerini gölgelerin rahatlığı için acıtıyordu.

Bu yüzden çadırının kapağı…