Revel'in karanlığı kovulmuş ve azalmıştı ama hâlâ bir bulut gibi etrafında dönüyordu. Onun tarafından örtüldüğünde Nephis'e baktı.

Nefis de ona bakıyordu.

Birden harabe salonda, hem güneşin kavurucu yüzeyinin vahşetini hem de berrak sudan yansıyan güneş ışığının huzurunu içeren melodik bir ses yankılandı:

“...Sen Işık…