Twilboia Uçurumu, Twilboia Dağı adı verilen küçük bir dağın yanında derin bir geçitti.

Dar bir geçit ikisini birbirinden ayırıyordu ve kervan dağa tırmanamadığı için tek olası yolu buydu.

Kervan geçide yaklaştığında, koruma grubunun üzerinde hafif bir baskı oluştu.

Tobias burada bir pusu kurmuşsa, savaşın kolay olmayacağının farkındaydılar.

Onlar arazinin dezavantajına sahipken, düşman dağdan saldırabilir ve istediği zaman geri çekilebilirdi.

Kevin ciddiyetle vadiye bakıyordu ve Noah bu ifadeyi görünce daha fazla soru sormak için yanına gitmekten kendini alamadı.

“Aşağıda ne var?”

Noah, Kevin'in bakışlarını takip ederek sordu.

“Emin değilim. Dipte “Nefes” yoğunluğunun yüksek olduğunu biliyoruz ama orası büyülü canavarların bölgesi. En son birisi vadiyi temizlemeye ve oraya malikânesini yerleştirmeye çalıştığında xiulian dünyası orta büyüklükte bir aileyi kaybetti.”

Noah biraz yutkundu, uçurum onun gözünde inanılmaz derecede korkutucu hale gelmişti.

“Pusu için plan nedir?”

Karşılarında orta büyüklükte soylu bir ailenin patriği unvanını hedefleyen bir adam vardı, eğer geçit onun saldırması için en iyi yer ise, Noah orada bir saldırı olacağından emindi.

“Geri çekilemeyiz ve bizi vadiye itmelerine izin veremeyiz. Ben bir düşman görür görmez ileri atılacağım, sen de adamlarımdan bazılarıyla birlikte genç efendinin arabasını korumakla görevli olacaksın. Diğerleri bana herkesi öldürmek için zaman kazandırmak amacıyla hayatlarını kullanmakta özgürler.”

Kevin'den Noah'ın biraz titremesine neden olan yoğun bir savaş niyeti yayıldı.

“O zaman özür dileyerek gerçekten de en iyi seçimi yapmıştım.

Kevin'e karşı koyma konusunda kendine olan güveni büyük ölçüde azalmıştı.

“Ne de olsa muhafızların başıydı.

Kervan geçide girdi ve muhafız grubu etrafında bir savaş düzeni oluşturdu.

Noah, Basil'in arabasının çatısında gözlerini kapatmış, düşmanın yaklaştığını hissetmek için duyularını keskinleştiriyordu.

Geçit uzun değildi, onların hızıyla sadece bir günlük bir yolculuktu, ancak orada geçen her dakika sonsuzluk gibi geliyordu.

Geçide girdiklerinde “Nefes ”in yoğunluğu zaten artmıştı ve geçidin ortasına geldiklerinde zirveye ulaşmış gibi görünüyordu.

Ancak o anda bir şey oldu.

Sudan yapılmış bir mermi Noah'ın yakınındaki uygulayıcılardan birine isabet etti ve kafatasını deldi, adam cansız bir şekilde yere düştü.

Karavandaki hiç kimse saldırının geldiğini görmemişti ve askerin ölümünü boğucu bir sessizlik takip etti.

“BÜYÜCÜ!”

Noah, dağın yönüne bakarak kılıçlarını aceleyle kınından çıkarırken yaptığı uyarıyla sessizliği bozdu.

Düşman saldırısının geldiğini hissetmemişti, bu da saldırganın zihinsel enerjide ondan daha büyük başarılara sahip olduğu anlamına geliyordu!

Koruma grubu tam kaosa sürüklenmek üzereydi ki Kevin'in bağırışı onları sakinleştirdi.

“Pozisyon alın! Dağa doğru ilerleyin! Beni takip edin!”

Öncü pozisyonunu aldı ve iki eliyle kocaman bir çekiç tutarak dağa doğru hücum etti.

Ona doğru bir su mermisi daha ateşlendi ancak Kevin çekicini savurarak mermiyi paramparça etti ve ardından merminin geldiği bölgeye doğru atladı.

İki mermi daha ateşlendi ancak çekiç tarafından engellendi, ardından Kevin çekici aşağı doğru savurarak önündeki zemine çarptı.

BOOM!

Bir patlama sesi duyuldu ve dağın yamacında beş metre derinliğinde bir çukur oluştu.

“Irvin dışarı çık ve benimle yüz yüze dövüş!”

Kevin havaya doğru bağırır gibi yaptı ama sonra darbesiyle yükselen dumanların arasında bir figür belirdi.

“Hiç değişmiyorsun Kevin, hep ileri atılıyorsun. Korkarım bu sefer işe yaramayacak.”

Yeşil cüppeler giymiş kısa boylu bir adam dumanın içinden çıktı ve Kevin'la yüz yüze geldi.

Irvin elini kaldırdı ve içinden iki su mermisi daha fırladı.

Kevin sadece onları savuşturdu ve ezici bir öldürme niyetiyle ona doğru hücum etti.

Kendisine doğru koşan devasa adamı gören büyücü olduğu yerde durarak bir mermi sağanağı başlattı.

Kurşunların çoğu çekiç tarafından savuşturuldu ama bazıları Kevin'in derisine isabet etti ve üzerinde küçük yaralar açtı.

Kevin büyücüye ulaşmak üzereyken, yerden üç su ipi filizlendi ve Kevin'in etrafına dolanarak hareketlerini engelledi.

Irvin kapana kısılmış adamı görünce başını salladı ve gururla konuştu.

“4. dereceden bir bedenden beklendiği gibi, su mermilerim sana sürekli zarar veremez. Öldürülecek kişi sen olsaydın durum gerçekten sıkıntılı olurdu ama senin hayatının Lord Tobias için hiçbir önemi yok.”

Bu sözleri söyler söylemez, yeşil zırhlar giymiş bir grup asker dağın başka bir noktasından fırlayarak kervanı savunan grubu hedef aldı.

Irvin kendisini bir yem olarak kullanmış ve muhafızların en güçlüsünün dikkatini çekerek kervanın savunmasını iyice zayıflatmıştı.

Sayıları on beşi bulan düşman askerleri, normal askerler tarafından oluşturulan savunma hattına doğrudan saldırdı ve hiçbiri düşmanları engelleyemedi.

Yollarına çıkan normal askerler, sadece bir silah darbesiyle anında öldürüldü veya ağır yaralandı.

“Bunların hepsi uygulayıcı!

Noah arabanın üzerindeki pozisyonundan anın yaklaştığını açıkça görebiliyordu ve zihnini daha önce hiç olmadığı kadar keskinleştirdi, soğuk gözlerinde bir savaş niyeti fark edilebiliyordu.

'Sonunda bir uygulayıcıya karşı gerçek bir savaş. Onların seviyesinden ne kadar uzakta olduğumu gerçekten görmek istiyorum.

Tobias Lansay'in askerleri ilk savunma hattını aştı ve Kevin'in askerleri ile savaşa girdi.

Noah düşmanları taradı ve ağır baltalı bir adamı hedef olarak seçti.

Asker onu engellemeye çalıştığında yakın dövüş saldırısı yapmak için ona bir rüzgâr darbesi gönderdi.

Ancak asker rüzgârın savurduğu darbeyi görünce baltasını savurarak darbeye karşılık verdi.

Askerin savurduğu balta darbenin gücüyle paramparça oldu ve Nuh yörüngesini koruyan baltayı engellemek zorunda kaldı.

ÇIN!

İki kılıç ağır darbeyi engelledi ve Noah güvenli bir şekilde yere inmeden önce birkaç metre uçtu.

Asker ona doğru döndü ve çocuğun darbesini kolayca engellediğini görünce biraz şaşırdı ama en önemlisi ona bakarak gülümsüyor olmasıydı.

---

---

İlk yorum yazan sen ol!

Henüz yorum yapılmadı