Giriş
Evergreen ormanının derinliklerindeki bir mağarada, genç bir adam vücudunun üst kısmı çıplak bir şekilde yerde oturuyordu.
Sırtına siyah bir sıvı sürerken, üzerinde karmaşık bir rün yazılı bir kağıda bakıyordu.
“Bu canavarın özü çok iyi, onu kullanarak haftalarca besleniyorum ve hâlâ 8 şişem kaldı!
Genç adam elbette Noah'tı.
Görev için kalan zamanını saklamayı seçtiği malları değerlendirmek için kullanıyordu.
“Bahse girerim Dünya hapı da harika olacaktır.
Sonunda, dantian için kahverengi hapı saklamayacak kadar cazip geldi.
Birkaç saat sonra, sınırından çok uzakta olmasına rağmen Kesier rünündeki eğitimini durdurdu.
Hâlâ vahşi doğada olduğunu asla unutmadı, ani bir büyülü canavar saldırısına karşı hazırlıklı olmalıydı.
“Bahse girerim bu koku onları uzak tutuyordur.
Artık çürümeye başlamış olan cesetlerin olduğu yöne baktı.
Yaydıkları koku berbattı ama Noah'ın umurunda değildi, mükemmel bir savaş sahnesi yaratmak için yerlerinde kalmaları gerekiyordu.
Noah olabildiğince masum görünmek için çoktan bir plan yapmıştı ve bunu gerçekleştirmek için 3 güne ihtiyacı vardı, bu yüzden önlerinde kalan günleri gücünü olabildiğince artırmak için kullanmaya karar verdi.
'Günde iki şişe canavar özü kullanabilirim, dört gün içinde özüm bitmiş olacak ve malikâneye dönüş için hazırlanmaya başlayabilirim. Beşinci döngünün ne kadarını tamamlayabileceğimi merak ediyorum.
İlaç şişelerinin boşaltılmasından birkaç gün sonra Noah, Gri Gölgeler'in ölü üyelerinin kıyafetleriyle birbirine bağlanmış büyük bir eşya yığını taşıyordu.
Eşyaları kaldıramayacak kadar rahatsız edici olduğu için kaldırmayacaktı, bu yüzden eşyaları doğaçlama bir iple sürükledi.
'Bu, hikayenin benim versiyonumun gerçek olduğuna dair iyi bir kanıt bırakacaktır.
.
.
.
Birkaç gün sonra.
Quinn çaresiz hissediyordu.
Mossgrove şehri yakınlarındaki Evergreen ormanının çevresinde kamp kurmuş, Merger ailesinin emirlerini bekliyordu.
Sadece üç asker başında nöbet tutarken, diğer ikisi yolculuk sırasında yaşananlar hakkında yakın çevresini bilgilendirmek üzere aile malikanesine gitmişti.
Ancak aradan neredeyse iki hafta geçmişti ve aileden gelen elçinin izine hâlâ rastlanmamıştı.
'Tamamen mahvoldum! Malları geri almayı başarsalar bile bundan hiçbir pay alamayacağım. Onların tüccarı olarak ayrıcalıklı konumumu bile kaybedebilirim. Hayallerim, planlarım, her şey mahvoldu!
Bu durumda tamamen güçsüzdü ve sevkiyatı koruma görevi onların olmasına rağmen kalan muhafızlar ona soğuk davranmaya başladı.
Bu dünyada, herhangi bir hatalı durum için suçlanan her zaman daha zayıf olan oluyordu.
“Tsk, eğer o aptal tüccar ormandaki patikayı kullanmasaydı, her şey önlenebilirdi.”
“Haklısın, şimdi böyle açgözlü bir adam yüzünden muhafızlar arasındaki konumumuz ciddi şekilde etkilenecek. Ve biz de burada onunla birlikte durmak zorundayız!”
Muhafızlar o kadar yüksek sesle konuşuyorlardı ki Quinn onları net bir şekilde duyabiliyordu.
Kızı durumu anlamış ve yanlış söylenen bir kelimenin askerlerin öfkesini tetikleyebileceğinden korkarak tüm süre boyunca sessiz kalmıştı.
Tam o sırada siyahlar giymiş ve aşırı terlemiş bir çocuk, kanla lekelenmiş kıyafetlerle birbirine bağlanmış büyük bir eşya yığını taşıyarak ormanın çevresinden çıktı.
Merger ailesinden gelen grup, boyundan dört kat büyük bir yükü sürükleyen bu ufak tefek adama iri gözlerle baktı.
Quinn eşyalara baktı ve bazılarını kendisinden çalınan eşyalar olarak tanıdı.
Aceleyle yüksek sesle bağıran genç adama yaklaştı.
“Bekle, bekle! Sen, çocuk, bu eşyaları nereden buldun?”
Mallarını bulmanın heyecanı onu saygısızca konuşmaya itmişti.
Noah şişman tüccara baktı ve yoluna devam ederken kayıtsızca cevap verdi.
“Onları ormanda buldum.”
Quinn iki haftalık umutsuzluğun ardından nihayet umutlandığını hissetti.
“Taşıdıklarınızın arasında benden çalınan bazı eşyalar var. Lütfen onları bana geri ver.”
Noah yine de durmadı ve sadece kısa bir soru sordu.
“Herhangi bir kanıtınız var mı?”
Quinn ne diyeceğini bilemiyordu ve karşısındaki genç adamın basit biri olmayabileceğini ancak şimdi fark etmişti, ne de olsa sırtında büyük bir yükle ormandan dönüyordu.
Yerdeki sürüklenme izlerine baktığında, izlerin nereden başladığını göremediğini korkuyla fark etti.
“Tam olarak ne kadar zamandır böyle bir ağırlık taşıyor?
Muhafızların aklı tüccardan daha yavaştı ve konuşmaya kulak misafiri olduklarında küstahça eşyalara yaklaştılar.
“Evlat, eğer tüccar bunların bizim eşyalarımız olduğunu söylediyse öyledir. Eğer herhangi bir şikâyetiniz varsa Birleşme Konağı'na gelip para iadesi için başvurabilirsiniz.”
Askerler önlerindeki yığında sadece zenginliği görüyor ve onları geri getirdiklerinde ailenin kendilerine vereceği ödülü hayal ediyorlardı.
İçlerinden biri tam eşyaları incelemek için giysilerden yapılmış ambalajı açmak üzereyken, ona doğru bir tekme geldi.
Saldırı çok hızlı ve çok ani olmuş, askerin göğsüne çarparak beş metre uçmasına neden olmuş, ardından da baygın bir şekilde yere düşmüştü.
Daha önce olduğu yerde, Noah şimdi sağ bacağını kaldırmış bir şekilde duruyordu.
"Demek Balvan ailemin, Shosti ailesi tarafından verilen bir görevden kazandığı ödülü çalmak istiyorsun?"
Noah, eşyalar üzerindeki hak iddialarını durdurmak için utanmadan soylu ailelerin isimlerini kullandı.
Grup, bir çocuğun tek bir saldırıyla bir askeri yere serdiğini görünce şaşkına döndü ve tavırları bir anda daha saygılı bir hal aldı.
Noah sadece homurdandı ve Balvan konağına doğru sürüklenmeye devam etti, ancak tekrar hareket edemeden Quinn yüzünde geniş bir gülümsemeyle onun önüne yerleşti.
“Ehm, genç efendim, az önceki kabalığım için özür dilemek istiyorum. Taşıdığınız şey ağır görünüyor, sizi malikanenize bırakmamı ister misiniz?”
“Görünüşe göre bu adam o kadar da aptal değil. Onunla gidersem onlar benim şahitlerim olabilir.
“Kabul ediyorum ama bir şartım var.”
Quinn konuşurken hafifçe eğildi.
“Lütfen konuşun, genç efendi.”
Noah arkasındaki eşya yığınını işaret etti.
“Ödül olarak bunlardan birini alabilirim, bu yüzden bana oradaki hapların etkilerini açıklamak zorundasınız.”
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı