Güm, güm. Bilmediği bir ses dingin odada yankılandı. Yeni doğmuş bir kuşun cıvıltısını andıran, odaklanmış kulaklarla bile zorlukla duyulabilen nazik, hassas bir ritimdi. Bu kalbin ilkel bir melodisiydi, yaşamın tekil ritmine yol açan düzenli bir nabzın kendine özgü bir varyasyonuydu.

Tyrkanzyaka bu ritimle gözlerini açtı ve uyuyakalmış…