GirişBir Kitap Yazacak Olsan İlk Cümlesi Ne Olurdu?
Merhaba dostlar! ✍️📖
Hepimiz bir noktada “Acaba bir kitap yazsam nasıl başlardım?” diye düşünmüşüzdür. O ilk cümle var ya, okuyucuyu yakalar ya da uzaklaştırır. Şimdi size bir soru: Eğer bir kitap yazacak olsanız, o kitabın ilk cümlesi ne olurdu? İlk cümlede ne anlatmak isterdiniz? Kısa, uzun, çarpıcı ya da merak uyandırıcı… tamamen size kalmış.
Hadi, hayal gücünüzü serbest bırakın ve bizimle o muhteşem ilk cümleyi paylaşın! Belki de burada başlayan cümle, bir gün gerçek bir kitaba dönüşür! 😉
simgeye tıklayın. 
butonunu kullanarak, kütüphanenize eklediğiniz kitaptaki en son okuduğunuz bölümü kolayca takip edebilirsiniz. Ayrıca, kitap sayfasındaki 'Okumaya Başla' butonuna tıklarsanız, kaldığınız bölümden hızla devam edebilirsiniz. Bu özellikler, okuma deneyiminizi kişiselleştirmenize ve kitapları daha etkili bir şekilde yönetmenize yardımcı olacaktır.
"Çorabımın teki kayboldu. Gördün mü?" dedi salonun kapısına gelen genç adam, ev
arkadaşına. diye başlıyor benim hikayem.
Kitabımın ilk cümlesi sanırım şöyle olurdu: "Yağmur, sanki gökyüzü tüm sırlarını dünyaya anlatmak istercesine, hiç dinmeden yağıyordu."
Karanlık çöktüğünde, herkes gölgelerden korkardı; ama o, gölgelerin içindeki ışığı arayan tek kişiydi.
Ah heyecanlandım, devamını da okumak isterim🫢🫢
Hay hay
Karanlık, diğerleri için bir sondu; bir kapanış, bir bilinmezlik. Ancak onun için her adım, keşfedilmemiş bir yoldu. Sessizlik, diğerlerinin kulaklarına fısıldayan korkuları büyütürken, o sessizliğin derinliklerinde gizlenen sırları duyabiliyordu. Gölgenin içinde kaybolan her şeyi yeniden bulmaya ant içmişti.
Bir an durdu, etrafına bakındı. Gözleri alıştı karanlığa. Şehirde yankılanan hafif bir rüzgarın uğultusu, taş duvarların arasından geçerken ona bir rehber gibi yol gösteriyordu. Karanlıkta yol alan adımları sessiz ama kararlıydı. İçindeki huzursuzluk, onu ileriye iten bir itkiydi; sanki gölgelerin ardında saklanan bir gerçeğe ulaşmak zorundaymış gibi.
Sonra bir ışık huzmesi gördü, küçük ama güçlüydü. Gölgenin tam ortasında, gizlenmiş bir sır gibi parlıyordu. O an anladı: İnsanlar yalnızca yüzeydeki karanlıktan korkuyordu, fakat asıl karanlık, gölgelerin derinliklerine inmeyi reddedenlerin zihinlerindeydi.
O, bu karanlığın içine girmeye hazırdı...
Güneş, ufkun ardında kaybolurken, eski şehrin sokakları sessizce hikayelerini fısıldıyordu.
Hayatının en sıradan günü, birdenbire görünmeyen bir kapının ardında bekleyen sonsuz bir maceranın habercisi oldu.
Fantastik türde yazardım ve şöyle olurdu prolog gibi bişi ama neyse okuyun
Dinler aslında toplumu düzene sokmak karışıklıkları engellemek için daha üstün akıllar tarafından yaratılan toplumsal anayasadır. Epiküros kötülük problemini bir ikilem biçiminde şöyle formüle etmiştir: ''Tanrı ya kötülükleri ortadan kaldırmak ister, ama kaldıramaz; veya kaldırabilir, ama kaldırmak istemez; ya da ne kaldırmak ister ne de kaldırabilir, yahut da hem kaldırmayı ister hem de kaldırabilir ve yani tanrı kötülüğü ortadan kaldırmak ister ama kaldıramazsa tanrı güçsüz, kaldırmak istemiyor ama kaldırabiyorsa kötü, hem kaldırmak istemez hemde kaldıramazsa hem kötü hemde güçsüz olmuş olur bir şey eksik değil mi hem kaldırabilirse hemde kaldırmak istiyorsa tanrı neden yapmıyor ya tanrı yoksa? Dünya bunu felsefi şekilde inceledi ve sonunda şu anda kabul edilen gerçeği buldu evet var bilim ilahi guvu keşfetti ve reddedilemez şekilde yüzyıllar boyunca saf ilahilik insanlıktan sömürüldü ve tanrı kötülükleri kaldırmak isteyen ama bunu başaramayan bir varlik yani amacına ulaşsaydı güçsüz olmayıp kotulukleri kaldırmış bir varlık olabilirdi ama amacına ulaşamadı bizim nitelendirdiğimiz gibi olamayan ve olmak isteyenler tanrılar vardı ve tanrı diye nitelendirilen varlıklar yaratıcı guclerinde yeterli değiller yani güçsüzler ve onlar da yoktan var olmuş varlıklar yani yoktan var olup da yaratıcı kudreti elde etmişler peki ana karakterimiz altz yaşadığı kötü hayat için onu izleyen hem iyi hem kötü tanrılara karşı nasıl davranacak onlarca varolusunda da acı cekmesinin hesabını sizce nasıl sorucak
Yazacağım konuya ve türe göre değişirdi fakat yüksek ihtimalle psikolojik türde yazacağım için daha ilk cümleden okuyucuya hikayenin nasıl şekilleneceğine dair bir şeyler hissettirmek isterdim. “Şu etrafı kaplayan umutsuzluk, yalnızlık ve nefreti seziyor musun? İnsanlar doyamadığı iletişim kurma arzusunun sonucu bu başıboş hisler.” ilk cümlelerim olurdu.
Gönderiler arasında kaybolmaktan sıkıldınız mı? Hesap oluşturarak kaldığınız yerden devam edebilir, yeni yanıtlar için bildirim alabilir, favorilerinizi kaydedebilir ve beğenilerle diğer kullanıcılara teşekkür edebilirsiniz. Birlikte bu topluluğu daha da harika bir yer haline getirebiliriz. ❤️
Yorum yapabilmek için kayıt ol veya giriş yap.