Giriş
Kate birkaç saatini verdikten sonra sonunda ilk sayfayı tamamlayabilmişti.İlk sayfada yazanlar:
DİKKAT
Bu kitapta yazan bilgilerin hiçbirinin gerçekliği doğrulanmamıştır.Lütfen kitabı dikkate alıp yanlış şeyler yapmayın!
Arthur ile lisede sıra arkadaşıydık,sınıftaki tek dostumdu aramızdan su sızmazdı.Günlerden bir gün okula gittiğimde Arthur’u sınıfta göremedim başta geç kalmıştır diye düşünmüştüm.Gün boyunca okula gelmeyince de bu sefer “Hasta falan olmuştur.” diye geçiştirmiştim.O günün üstüne Arthur o hafta boyunca okula gelmemişti.Cumartesi gecesi evde otururken bir anda kapı çaldı.Annem kapıya baktıktan sonra “Louis,arkadaşın geldi!” diye seslendi.Tek arkadaşım Arthur olduğu için gelen kişinin Arthur olduğunu düşünmüştüm.Aşağıya inince karşımda Arthur’u göremedim.Kapıdaki kişi okuldaki genç temizlikçi Leo idi.Leo bizden 4 yaş büyüktü teneffüslerde Arthurla beraber onun yanına gidip sigara dilenirdik o da bize teneffüs boyunca anılarını ve gerçekleşmesi bir karıncanın bir piramit oluşturması kadar zor olan gelecek planlarını anlattıktan sonra ucuz sigarasından birer tane verirdi.Açıkçası onu kapıda beklemiyordum.Kapıda onu görünce “Leo,hangi rüzgar attı seni buralara?” dedim.Leo bizden büyük olmasına rağmen kendisine adıyla hitap etmememizi isterdi.Soruma “Arthur ile ilgili olayları duyunca sana geldim.Ziyarete gitmediysen beraber gidelim diyecektim.” diye yanıt verdi.”Arthur ile ilgili olaylar mı?” diye karşılık verdim.”Ailesi trafik kazası geçirmiş,anne ve babası ölmüş.Senin haberin vardır diye düşünmüştüm.”Bunları duyunca şok olmuştum.”Tam olarak ne zaman olmuş?” diye sordum.”Üç gün önce diye duydum.”
Bunları duyunca en iyi dostumun bu zor döneminde yanında olamadığım için kendimi kötü hissetmiştim.Anneme haber verip Leo ile beraber yola çıktım.Arthur’un evine gelince 4-5 kez zile bastım ışıklar yanıyordu ama kapıyı açan yoktu.Tam geri gidecekken üst katın penceresinden bir ses geldi.”Bekleyin,Louis!Leo!” Arthur’u görünce tekrar kapıya yöneldik.Arthur kapıyı açınca “Sizi komşular sanmıştım.O yüzden açmadım,camdan görünce siz olduğunuzu fark ettim.” dedi.İçeri girip Arthur’a başsağlığı diledik ve birazcık teselli etmeye çalıştık.Bizi dinlerken suratında duvar gibi bir ifade vardı.Bu ifade annesi babası ölmüş birinin yüz ifadesini pek andırmıyordu.Teselli merasimi bitip herkes sessizleşince Arthur bir anda “Louis senle özel birşeyler konuşabilir miyim?” dedi.Bende “Tabii ki.” diye karşılık verdim.Bunları duyan Leo “Bende artık kalkayım o zaman.” dedi.Arthur çok ciddi bir şekilde “Hayır burada kalmanı istiyorum.” dedi.Beraber alt odaya geçtik.Arthur kapıyı kapattığı gibi aramızda şöyle bir konuşma geçti:
-Louis çok önemli şeyler biliyorum.
-Nasıl şeyler?
-Sana önceden dedemle ilgili bir hikaye anlatmıştım ya.
-Hangi hikaye?
-Hani şu savaşta komutanı diriltme hikayesi.
-Evet?
-Dün rüyamda dedemi gördüm…
…
-Saçmalama böyle bir şeyin gerçek olmasının imkanı yok!Bir rüyaya inanıp böyle şeyler yapamazsın.
-Sen istemesen de istesen de yapacağım.Beni zaten durduramazsın.Eğer yoluma çıkarsan seni de öldürürüm!
-Şu anda çok saçma konuşuyorsun.Kendinde değilsin.
-Hiç olmadığım kadar kendimdeyim Louis.
-Ayrıca sen kimseyi öldüremezsin.Eathen lavuğundan bile dayak yemiştin.
Bunları söylerken yapmak istediğim şey onu caydırmaktı ama pek başarılı olamadım aksine ters tepti.
-İzle de gör o zaman.
Arthur dolabı açtı.Dolaptan eski bir revolver çıkardı.Bu silahı daha önce de görmüştüm.Bu dedesinin ona bıraktığı silahtı.Arthur’u gözü vahşet bürümüş bir şekilde odadan çıkarken görünce hemen arkasından koştum ve onu durdurmaya çalıştım.Tabancayı elinden almaya çalışınca boşluğuma bir tekme attı.Bu tekme çok sert değildi ama boşluğuma geldiği için beni sersemletmişti.Afallayarak peşinden gittim.Onun böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi.Arthur Leo’yu öldürmüştü.Leo daha ne olduğunu anlamadan gözümün önünde ona iki el ateş etti.Şok içindeydim.
-Ne yaptın sen he!?
-Dediğim gibi sen istesen de istemesen de bunu yapacağım.
-Bende bu saçmalığı devam ettirmene engel olacağım.
-Nasıl olacakmış o?Polise falan mı şikayet edeceksin?
-Evet.
-O iş yaş canım tabanca da parmak izin var asla kendini aklayamazsın.
“Siktir!”
-Komşular birazdan gelirler.Şimdi şunu ortadan kaldıralım.
O günden sonra istemeyerek te olsa Arthur’un kirli işlerine ortak olmuştum.Kendisi ara sıra çeşitli rüyalar görüyordu.Rüyaları unutmamak için rüyayı gördüğü gün hemen bana not aldırıyordu.İşte bu kitap Arthur’un-Zodiac- rüyalarında görüp peşinden gittiği kehanetlerin yazıldığı kitap.Eğer bir gün ölürsem ve bu kitap elinize geçerse lütfen imha edin!
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı