Giriş
“Aslında, senin çaresiz bedenini ve çıplak tenini görmek beni tahrik etti.”
Minkyung ısınan boynunu eliyle kapattı. Bir adım geri çekildiğinde Lee-Seob ona yaklaştı,
“Yoksa başka bir şekilde mi ifade etmemi istersiniz?”
“Gerek yok.”
Lee-Seob bundan keyif alıyor gibiydi.
“Sözlerim seni üzmüş gibi görünüyor. Tahrik olduğumu söylemek yerine sana aşık olduğumu mu söylemeliydim? Bir fark olur muydu?”
“Belki.”
Minkyung soğuk bir şekilde cevap verdi. Titreyen dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme belirdi.
“Ne fark eder?”
“Gece daha keyifli olabilir.”
Minkyun bakışlarını indirince Lee-Seob başını hafifçe eğdi ve çenesini kaldırarak ona baktı. Öfke gözlerine yansımıştı.
“Tamam, ama önce sen cevap ver. Benden hoşlanmadın mı? Çıraklığımızdan beri bana aşağılık biriymişim gibi baktığını hiç fark etmediğimi mi sanıyorsun? Peki seni arzuladığım apaçık ortadayken neden bana geliyorsun? Patronun olduğum için mi? Başkan Tae Si-Hwan'ın torunu olduğum için mi? Hayal kırıklığına uğradım, Kıdemli Müdür Kang. Şirkette başka pozisyon yok mu? On yılı aşkın bir süredir gösterdiğiniz çabanın karşılığı bu mu?”
Alaycı bir tavırla sözlü olarak saldırdı.
“I...”
Minkyung onun sözünü kesti,
“Sana aşık oldum.”
“Ha.”
Lee Seob'un ağzından keskin bir kahkaha kaçtı.
“Ne zaman?”
“Bugün.”
Lee-Seob'un dişleri sıkıca kenetlendi. Yaklaşırken yüzü küfürler savuracak kadar sertti.
“Tekrar dene. Yalan söyleme.”
“Bir prensle geçireceğim bir gece gibi hissediyorum.”
“Biraz samimiyet göster. En azından inandırıcı bir yalan söyle. Sana olan arzum bile yok olacak.”
Son söylediği gerçek bir yalandı, bunu açıkça görebiliyordu.
“Gerçek bu.”
Minkyung yavaşça Lee-Seob'un kemer tokasının altından başını kaldırdı. Yüzü kızın yanakları kadar kızarmıştı.
“Ne kadar baştan çıkarıcı olduğunuzun farkında değil gibisiniz, genel müdürüm.”
“Sen... beni delirtiyorsun.”
Birden onu kendine çekti. Lee-Seob onun yanaklarını, kulaklarını, burnunu, alnını ve dudaklarını, ulaşabildiği her yeri çılgınca öptü,
“Artık geri dönüş yok.”
Birbirlerine sarılarak yatak odasına doğru sendelerken, Minkyung'un bluzu belinden kaymak üzereydi. Adam onun alt dudağını ısırıp emerken, bluzunun düğmelerini açmaya başladı. Heyecanlı nefesi kızın yanağına dökülüyor, parmakları ara sıra titriyordu. Onun bakışlarını her hissettiğinde göğsü kontrolsüzce kabarıyordu.
Lee-Seob bluzunun yarı açık yakasını kavradı ve uzun bir nefes verdi. Minkyung elini onun kızarmış yanağına götürdü. Sıkıca kapalı dudakları gerginlikle sertleşti ve adem elması belirgin bir şekilde titredi. Elini onun yanağının üzerine koydu.
“Bekle bir saniye...”
Bu kelimeleri boğuk bir sesle zar zor söyleyebildi ve tekrar sıcak nefesini yuttu.
“Eğer bir canavar gibi davranırsam... bana durmamı söyle.”
“Canavar gibi davranmanı tercih ederim.
Bunu söylemek istedi ama söyleyemedi. Kelimelerin bulunduğu boğazında ve ağzında bir sıcaklık ve karıncalanma hissetti.
“Heyecan sadece bir karıncalanma mı?
Beyni çoktan işlevini yitirmiş gibiydi, zihnini sadece böyle aptalca düşünceler meşgul ediyordu.
Minkyung onun diğer yanağını kavradı ve ayağını hafifçe kaldırdı. Dudakları tekrar birbirine değerken gözleri buluştu. Sonunda bluzunun düğmelerini açtığında, hızla omuzlarından çekti. Kollarını kollarından çıkarmak için mücadele ederken boynunu ve omuzlarını öpücük yağmuruna tuttu.
“Neden?”
Manşet düğmelerini çözemeyen Minkyung bir inilti çıkardı. Bakışlarını indirdi, o kadar utanmıştı ki kızardı.
“Ah, özür dilerim.”
Lee Seob'un özrü üzerine Minkyung başını kaldırdı. Manşet düğmelerinde ona yardım etmek için başını eğdiğinde, saçlarını ve yakışıklı yüz hatlarını yukarıdan görebiliyordu.
“Ben yapabilirim.”
“Hayır.”
Lee-Seob parmaklarıyla zorlukla hareket ettirebildiği küçük düğmeleri açtığında bluz kayarak düştü. Sonra da eteğinin fermuarını açtı. Minkyung irkilerek geri adım attı,
“Buraya gel, Kang Minkyung.”
Lee-Seob elini ona doğru uzattı. Minkyung başını salladı,
“Kendim soyunabilirim...”
“Biliyorum.”
Yaklaştı,
“Ama bu gece seni soyacağım.”
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı