Giriş
On altı yaşında, solgun ve ölü yüzlü bir çocuk, uzun siyah saçları, kahverengi gözleri ve yırtık kıyafetleriyle, gecenin karanlığında ıssız bir ormanın kenarındaki bir uçurumun kenarında büyük bir taşa yaslandı ve gökyüzüne baktı.
Ölü ve boş gözlerle yukarı baktı, acı bir gülümsemeyle, “Cidden. Sanırım doğduğum andan itibaren lanetlendim…” dedi. Kısık bir kahkaha attı ve iç çekti.
Mendil ve su satarken parkta eğlencesine bir grup zorbanın dayak atıp şişirdiği gözüne dokundu…
“Lanet pislikler,” diye fısıldadı nefretle.
Mendil ve su sattıktan sonra Teyat buraya gelir, kendi kendine konuşur, hikâyeler anlatır, acısını, nefretini, öfkesini dökerdi.
Teyat cebinden saatini çıkardı, saate baktı, geç olduğunu fark etti ve eve doğru yola çıktı.
Ona acıyan gözlerle bakan insanları umursamadan yanlarından geçti. Eve giderken bir kitabevi gördü.
Teyat, solgun ve aşık yüzünde hafif bir gülümsemeyle kitabevine girdi.
Teyat’ın kitabevine girdiğinde gördüğü şey, romanlar ve kitaplarla dolu raflardı.
Teyat fantastik romanlarla ilgilendiği için doğrudan “Fantastik tür” etiketi olan dolaba yöneldi ve arkasından bir ses geldi:
“Nereye gidiyorsun?”
Teyat, sesin geldiği yöne sırtı dönük bir şekilde durdu ve gülümseyerek arkasını döndü.
•
Teyat arkasına baktığında, kısa kahverengi saçlı, yeşil gözlü, kitap ve roman satan orta yaşlı bir adam gördü.
“Romanlara bakacağım efendim,” dedi Teyat içten bir gülümsemeyle.
Adam, şüpheci bir şekilde bakarak, “Paran var mı?” diye sordu.
Bu soruyla birlikte, birden Teyat’ın solgun yüzünde samimi bir gülümseme belirdi.
“Param olduğu için bakacağım efendim, merak etmeyin.”
“Problem yok, satın almak için bakabilirsin,” dedi adam.
Teyat ona teşekkür etti ve “Fantastik” yazısının altındaki roman rafına yöneldi.
Romanlara göz atarken Teyat, “İyi Canavar” adlı, ucuz fiyatlı bir romanı aldı ve içini inceledi.
O sırada, adamın gözleri romanlara bakan Teyat’tan kayarak, kahverengi saçlı ve gözlü, iki topuz yapmış tatlı yüzlü kızına döndü.
“Baba, birlikte parka gidelim,” dedi kız, babasına sarılıp onun tarafından şımartılarak mutlu bir şekilde.
Teyat, bu anı fırsat bilerek, satın almak istediği iki romanı profesyonel bir şekilde yırtık kıyafetlerinin içine yerleştirdi.
İki romanı çaldıktan sonra, “İyi Canavar” romanını eline aldı ve adamdan satın almak için satış tezgahına götürdü.
Baba ile kızın karşılıklı sevgi dolu halleri ve gülüşmelerini izleyen Teyat, bir kez daha kendisinin “Kaderin şanssız kölesi” olduğunu fark etti ve iç çekerek romanı satın almak için tezgaha doğru ilerledi.
“Affedersiniz efendim, almak istediğim romanı buldum.”
Teyat, elindeki romanı içten bir ifadeyle adama gösterdi.
“Paraya gerek yok, elindeki roman uzun zamandır o rafta duruyor, kimse almıyordu,” dedi adam hafif bir gülümsemeyle, Teyat’ın yırtık kıyafetlerini baştan aşağı inceledikten sonra, yüzüne bakarak “Bu güzel ve nazik ağzın için benim hediyem olsun,” dedi.
Teyat mutlu bir şekilde gülümsedi ve “Teşekkür ederim efendim,” diyerek kitap evinden ayrıldı.
Teyat eve doğru yürürken, çaldığı kitapları çıkardı, onlara somurtarak baktı ve sessizce,
“İyi insan olmak ya da kötü insan olmak, bencil olmak ya da yardımsever olmak… bunlar insanların yaptıklarını örtbas etmek için yarattığı saçma kavramlar, günün sonunda insanlar kendi çıkarlarını ön planda tutar… zevk için çaldığım romanlar gibi, cenneti kazanmak için Tanrı’ya tapan insanlar var, Tanrı’nın kendisine değil…” dedi.
“Hangisi daha çok acı veriyor bilmiyorum, inandığımız yalanlar mı yoksa inanmadığımız gerçekler mi?”
Teyat, çaldığı romanları kolunun altına sıkıştırdı, ellerini cebine koydu, gökyüzüne baktı ve “Açıkçası, ikisine de inanmak istemiyorum çünkü yoruldum,” dedi ve kanlı eve doğru yürümeye devam etti.
BÖLÜM NOTU
Sevgili okuyucularım;
İlk öncelikle ana karakterin reearkarne olmasi için gereken deneyimi, 13 bölümlük bir bölüme sırdırdım. Umarım beğenirsiniz.
Bu bölüm gerçekten çok etkileyici. Teyat’ın yaşadığı umutsuzluk ve hayatla mücadelesi o kadar güzel yansıtılmış ki, karakterin hislerini derinden hissediyorsun. Kitabevindeki sahne ise onun yalnızlığını ve çaresizliğini çok iyi gösteriyor. Özellikle kitapları çalma anı, onun dünyaya olan güvensizliğini ve herkesin çıkarcı olduğunu düşünmesini net bir şekilde anlatıyor. Sonunda yaptığı sorgulamalar ise gerçekten düşündürücü. Kısa ama duygusal açıdan yoğun bir bölüm olmuş. Okurken içim burkuldu. Bu arada hoşgeldiniz.
İlerde ana karaktere daha çok uzulcen be kankam
kafamda çalan sarkı
https://www.youtube.com/watch?v=LwVXkM_YxMg
Şarkı çok iyi, arşivime ekledim. Sağol.
Diğer okuduğum romanlara kıyasla karakterin reearkarne olmasını 2 yada 3 bölüme sıkıştırmayacaksın gibi gözüküyor. Teyat ne kadar ahlak diye bir kavrama inanmasada içten içe zorunluluktan olduğunu düşünüyorum. Onun gözünü morartan kişilere "pislik" demesi de buna bir örnektir. İnsanlar tanrıya yaranmak için yaşamasa kendileri için yaşayacaktı ve kendileri için yaşasaydı istediklerini yapabilirlerdi. Buna fakit bir çocuğun gözünü morartmak da dahil. Neyse fazla boş yaptım :D Eline sağlık dost.
Oldukça iyi ve doğru görüş