Giriş
Çayını yudumlarken etrafta ki eğlenen insanlara bakıyordu. Burası bir kulüptü ve şarkı çalıyordu. Her yerde dans eden insanlar vardı ve Disko topları ile renkli renkli aydınlanıyordu. İsimsizde köşede ki barda oturuyordu. Önünde bir çay vardı ve içmiyordu.
Çok soluk ve sakindi. Mutsuz gibiydi. Yaşama hevesi yoktu. Bir şekilde hayatta kalmıştı. Bunun nasıl olduğu hakkında hiç bir fikri yoktu. Ama zaman akıyordu ve bunu çok umursamadı. Hayattan hiç zevk almıyordu. Kalacak bir yeri yoktu ve her gece seyahat ederek ve göze batmayarak Paralı askerler ve ya Bu soyu Kötü biri olarak görenlerden kaçıyordu. Bundan çok sıkılmıştı. Babası gibi sabırlı değildi ve en sonunda içmek istemişti. Bu bıkkınlık onu bu noktaya getirmişken yaşı küçük olduğu için önüne çay konmuştu. Bu çayı da içmiyordu. Bardağa bakıyordu. Bardağın şeklinden dolayı garip bir yansıma vardı. Mal mal bakıyordu ve içemediği için üzülüyordu. Bütün bıkkınlığına rağmen hayattan unutturacak o etkeni içemiyordu.
-Çocuk. Çayın soğudu. Neden içmiyorsun? Parasını alırım ona göre.
Barmen kendisine seslenmesine rağmen onu umursamamıştı. Cebinde hiç para yoktu. Hafif kafasını kaldırdı. Arkasını döndü ve dans eden ve eğlenen bütün insanlara baktı. İğrenme duygusu içinde artıyorken bunu yüz ifadesi ile açıkça gösteriyordu. Eğlenen her bir kişinin acılar çekmediğini ve sadece şanssızların acı çektiğini kendince düşünmeye başlamıştı. Onca dert yokken bu kadar saatlerini boşa harcamalarına da iğrenmişti.
Ayağa kalktı ve kendince söylenmeye başladı hala onlara bakarak, İşim bittikten sonra Eğlence diye bir şey olmayacak.
Eğlenen her bir kişinin bir nevi şanslı doğduğuna kendini inandırmıştı. çünkü Sürekli emek harcayarak gelişen ve para kazanan birinin eğlenme gibi bir derdi olamayacağını düşünüyordu. Bu onu öylesine iğrendirmişti ki , anında onları ortadan kaldırmak istiyordu. Çok gürültü varken şarkıya eşlik eden insanları gördükçe daha da tiksiniyordu.
Tekrar arkasını döndü ve barmene baktı. Çok ciddi bir bakışı vardı.
-Hey. Silahın var mı?
Barmen bu soruya şaşırmıştı, Derdin ne çocuk? Bence çayın parasını ödemelisin.
İsimsiz sinirlenmişti buna. Kapşonunu örttü ve oradan uzaklaşmak istedi. Ama onlar yok etmedende gitmek istemiyordu. Düşündüğünde bile midesi bulanıyordu ve tiksiniyordu. Anında oradan uzaklaşması gerekiyordu. Ama yine de unutamazdı artık.
Kapıdan çıktı ve iki güvenlik gördü. Onları umursamadan yoluna devam etmek istemişti. Ve omzunda bir el hissetti. Güvenlik Onun omzundan tutmuştu. Barmen ise Güvenliğin yanına geldi, Bu velet çayının parasını ödemedi.
Güvenlik dinlemişti. Ardından İsimsiz'e baktı, Parayı öde. Yoksa dayak yersin.
İsimsiz aşırı soğuk bakışı vardı, Ölüler benimle konuşmamalı.
Güvenlik sırıttı bunu duyunca... Ve onun karnına çok sert bir yumruk attı. Aşırı kalıplı ve birinin koruması gibi duran biriydi. yumruğu onu derinden etkilemişti. Anında yere büzüldü. Acıdan kıvranmak istemiyordu. Acıyı içinde tutmak istiyordu. Bir eli ile karnını tutuyordu. Yerdende kalkamıyordu. Bedenini doğrultamıyordu.
-Neyin var çocuk. Parayı hala ödemek istemiyor musun?
İsimsiz sinirle yere bakıyordu. Gücü yetmeyeceği için onla uğraşamazdı. Buradan da kurtuluş yolu yoktu. Hiç parası yoktu. Ama parayı ödeyene kadar dayak yiyebilirdi.
-Param yok. Lütfen beni affedin...
Ve çok sert bir tekme yedi.
-HAaahahaha.
-Aptal çocuk. Öyle kolay sıyrılabileceğini mi sandın.
Barmen onun kolundan tutup yerde sürükleyerek içeri çekti, O zaman bulaşıkları yıkayacaksın.
Ve anında İsimsiz'in aklına bir fikir gelmişti. Bunu reddetmedi.
Mutfağın içine doğru fırlatmıştı onu. İsimsiz yere yapıştı.
Bu sırada bir sessizlik olmuştu şeflerde.
Barmen eliyle İsimsiz'i göstererek söyledi, Bulaşıkhanenin yerini gösterin. Gece boyu bulaşık yıkayacak.
Şeflerden biri kafasıyla onayladı. Diğer bir şef eliyle bulaşıkhanenin yerini gösterdi. Barmen'in aksine bunlar iyi biri gibi duruyordu.
Bulaşıkların başına geçmişti en sonunda. Bir sandalyeye çıktı. boyu Musluğun olduğu yere yetmiyordu. Bir tabak aldı. Bir bardak. Çatak kaşık , Çay bardağı ve İçki bardağı. Her birini yıkadıktan sonra en sonunda aradığını buldu.
Büyük ekmek bıçağına bakıyordu. Sandalyeden atladı ve sert adımlarla ve ciddi bir duruşla yürümeye başladı. 10 dakika bulaşık yıkamıştı ve ardından bıçağı elinde tutarak mutfaktan çıkıyordu. Ve bir ses duydu, Nereye gidiyorsun.
İsimsiz duraksadı. Elini kaldırdı ve bıçağı gösterdi, Bu işimi görecek.
Ardından koştu ve mutfaktan hızlıca çıktı. Drift çekerek kaydı ve tekrar koşmaya başladı. Ardından barmen kapısının önüne geldi ve uçan tekme ile kapıyı kırdı. En sonunda barmeni görmüştü . Barmen kapı sesini duyduğu an arkasını dönmek istemişti. Ama tam o sırada gözlerinden birinde bıçağı derin bir şekilde soktu İsimsiz. Havalı bir şekilde bar masasının üstündeydi ve üstüne kan sıçramıştı. Barmen Yere yapışırken İsimsiz bıçağı çekmişti.
Ardından eğlenen bu insanlara baktı. Kinini kusmak istiyordu. Her birini Bıçağından geçirmek istiyordu... Ve elinden biri tuttu ve bıçağı hızlıca çekti. İsimsiz şaşkınlıkla baktı ki Şeflerden birini gördü.
-NE HALT YEDİN SEN!?
İsimsiz hiç bir şey dememişti.
Onu öldürmesinin ardından aradan biraz zaman geçti. İsimsiz tutuklanmış çocuk ceza evine doğru yol alıyordu. Polis arabasındaydı. 11 yaşında ilk kez birini öldürmüştü.
..............................................
Karakolun zindanlarından birindeydi. Orada öylece oturuyordu. Hiç pişman değildi. Bu sırada Bir görevli geldi. Kapının önünde durup eğildi. Ona Sempati besliyordu.
-Buraya girecek ne yaptın?
-İsimsiz Kinli bir bakış attı. Bir şey demedi. Hiç bir şekilde insanlarla konuşmak istemiyordu.
-Neden benimle konuşuyorsun?
-Merak ettim. Küçük yaşına rağmen buradasın. Bir nedeni olmalı değil mi?
Kafasını çevirdi, Sana bir şey anlatmak zorunda değilim.
(İsimsiz bu yaşta çocuk ceza evine gönderildi. Kasıtlı İnsan öldürme sebebinden dolayı 2 yıl hapis cezası aldı. Barmenin ailesi cezanın 2 yıl olmasına çok tepki göstermesine rağmen, Hiç bir şey değişmedi. Ve İsimsiz 11 yaşında hapse girdi. Bu 2 yılda Lanet enerjisini nasıl kazanacağını ve 2 şartın ne olduğunu öğrendi. Büyü aleminin gerçeklerini öğrenmek için çeşitli insanlardan bilgi aldı ve büyü alemine adımını attı. Babasının anlattığı, Artık güçlerin anlamı yok. İnsan ırkını tehdit edecek biri yok, Lafının aksine o, Artık bu gücü şanslı olarak adlandırdığı insanları öldürmek için kullanacaktı. )
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı