Evden ayrıldığımda burada ne yapacağımı bir süre daha düşündüm.

Çıkış nerede?

Vanessa belki de biliyordu, neden atladı?

Yanımda olmasını isterdim.

Tüm bunlar kafamda mı oluyordu?

İmkanı yok.

Gerçekten dileğim gerçekleşmiş olmalıydı. Bu kadar gerçekçi daha önce hiçbir şey yaşamamıştım.

İlk başta marketleri kontrol ettim.

Kilitliydi ancak camı taşla indiriverdim.

İçeriye girdiğimde her şey olduğu gibiydi. Bazı ürünlerin tarihi bile geçmişti.

Ah, doğru ya, mantık olarak ben şu an annemin öldüğü tarihteyim; her şey günü gününe.

Dolaptan aldığım bir sandviçi açtım ve yedim. Tadı güzeldi, bozulmamıştı.

Marketten ayrıldım ve uçuruma geri döndüm, belki Vanessa orada beni bekliyordur diye. Fakat hiç kimse yoktu. Orada değildi, gerçekten yoktu.

Eve geri yürüdüm.

Sheldon'un evine.

İçeriye girmekte emin değildim, neyle karışılıp karşılaşmayacağımı bilmiyordum.

Kolu indirdiğimde kapı kolayca açıldı, kilitli değildi.

Sanırım evim olan her yerin kapısı açıktı.

Derin bir nefes alarak içeriye girdim ve etrafa bakındım. İlk işim yukarıya çıkıp Sarah'ın odasını kontrol etmekti.

Kapısını açtım, toplu ve düzenliydi.

Mantık olarak Sarah'ın bu tarihte doğmamış olması gerekiyordu ama Sarah varmış gibiydi.

Hatta odanın köşesinde küçük bir oturan cüsse gördüm.

Sırtı bana dönüktü, dizlerini kendine çekmiş hıçkır hıçkır ağlıyordu.

“Sarah?"

Ona yaklaşarak omzuna dokunmaya çalıştım dokunduğumda yerinden sıçradı. Bana baktı.

“S-sen kimsin?"

Şaşırdım. Beni tanımıyor muydu?

"Xanthus. Beni hatırlamadın mı?"

Gözleri, akıttığı yaşlardan parıldıyordu ve kıpkırmızı olmuştu.

Onu kucağıma aldım ve yatağa oturarak bacaklarıma oturttum.

“Sorun ne? Ne oldu Sarah?"

Boynuma sarıldı ve yüzünü göğsüme yasladı. Hıçkıra hıçkıra tekrar ağlamaya başladı.

“Babam! Babam ve annemi çok özlüyorum!"

Sheldon mu? Sheldon'a ne oldu?

“Baban mı? Sheldon buralarda değil mi?"

Saçlarını okşadığımda yüzünü göğüsümden çekip suratıma baktı.

“Sheldon da kim! O adam benim babam değil!"

Kaşlarımı çattım.

“İçeride ki adam benim babam değil diyorum sana hüüü!" Kafamı çok karıştırdı.

Onu kucağımdan indirip yatağa bıraktım. Bağırarak yatağa yüz üstü yattı ve ağlamaya devam etti.

Odasından ayrılarak Sheldon'un yatak odasına girdim.

“Sheldon?"

Küçük koltukta oturan birisi vardı. Yüzünü eğik olduğundan dolayı göremiyordum.

Yaklaştıkça karnında ki bıçağı gördüm. Kişinin suratını kaldırdığımda Sheldon olduğunu anladım. Kan kusmuştu ve beti benzi atmıştı.

“Sheldon?.."

Yutkundum. Koltuğun yanında küçük bir sehpa vardı.

Üzerinde ki kâğıt dikkatimi çekti. Kâğıdı alarak baktım.

Sarah'ın evlat edinme belgeleriydi. Sarah evlatlık mıydı? Doğru ya, Sheldon ile hiç benzemiyorlardı da zaten. Kafam iyicesine karıştı. Sarah'ı gerçekten evlatlık mı almıştı?

Onu odada yalnız bıraktım.

Sheldon'un karnında neden bıçak vardı?

İntihar mı etti?

Sarah mı bıçakladı?

Odanın kapısından tekrar içeri baktım.

Sheldon yoktu. Hayaldi. Sarah'ı tekrar kontrol ettim.

Sheldon yanındaydı, onu teselli etmeye çalışıyordu ancak Sarah için onu kabul etmek oldukça zor olmalıydı.

Yalnız bıraktım.

Sheldon'un bana verdiği odayı merak edip oraya ilerledim.

Kapıyı açarak içeri  baktım.

Ne gördüğümü anlatabileceğimi düşünemedim. İçimi titretti, nefesimi kesti.

Yatakta yatıyordum başım yere doğru sarkıkken, ağzımdan beyaz köpükler taşmış. Tek gözüm açıktı, kollarım iki yana doğru açıktı. Cesedim doğrudan bana bakıyordu.

Çıyanlar midemi yemişti, midem vücudumun dışındaydı.

Bu benim muhtemel sonum mu? Sonum gerçekten bu odada böyle mi olacak? Başım sallanırken, betim benzim atmışken. Kimse yanıma endişeli bir şekilde koşmayarak yapayalnız mı? Yapayalnız mı öleceğim? Yapayalnız ölmek istemiyorum! En azından son anımda birkaç kişiyi görmek isterim!

Kendini öldüren bir insanın yanında neden birileri olsun ki?

Kendini öldürüyor ki yalnız! Ne önyargı ama.

"Şeytana uymuş."

“Satanistti kesin."

kimse demez ki, "Vah vah, neler çekti kim bilir çocukcağız!"

İnsanlardan nefret etme sebeplerimden bir tanesi. Nankör ve bencil varlıklar.

Daha fazla bu kokuya ve görsele dayanamadım.

E yani, kim bilir kaç gündür ölüydüm.

Odadan çıktım, Sheldon ile Sarah'ı kontrol etme girişiminde bile bulunmadım.

Evden ayrılarak öylesine boş sokaklarda ilerledim.

Etrafta arabalar rastgele duruyordu.

Bazılarının aralarından geçerken oldukça zorlanıyordum, işte bu kadar sıkışıktı.

Vanessa'nın atladığı uçurumun aşağısına gitmem gerektiğini düşündüm. Ya çıkışım oradaysa?

Çıkışım neredeydi?

---

---

İlk yorum yazan sen ol!

Henüz yorum yapılmadı