Yıkım: Ben Seung Ryu

Sonraki >

112 yıl önce, 10 Haziran 1912'de, dünyanın çeşitli yerlerinde yırtıklar meydana geldi. İnsanlar daha ne olduğunu anlamadan huzurlu hayatları sona erdi. Yırtıklardan çıkan canavarlar o gün milyonlarca insanın canını aldı. İnsanlık sonunun geldiğini düşünürken, yırtıkların belirlenmesiyle "mana kalbini" elde eden insanlara "Uyanmışlar" denmeye başladı ve canavarlara karşı savaş açtılar.

Böylece insanlar ve canavarlar arasındaki sonsuz savaş başlamış oldu.

112 yıl sonra...

[17 Mart 2024]

-Sence 112 yıl önce olan olay nasıl meydana geldi?

-Bilmem ama çok karmaşık bir şey olduğuna eminim.

-Ne zaman konu 112 yıl önceki olay olsa yüzünde hep bir heyecan oluyor, Ryu.

Ryu: -Evet! Bu olayda insanların güç kazanıp canavarlarla savaşmasından çok etkileniyorum... Bir gün ben de savaşmak istiyorum, Han!

Han: -Savaşmak mı? Ama Ryu, sen daha 17 yaşında olmana rağmen mana kalbine sahip değilsin...?! Ö-ÖZÜR DİLERİM, ÖYLE DEMEK İSTEMEDİM!

Ryu: -Sorun yok, Han.

"Uyanmışlar"

112 yıl önceki olayda, insanların mana kalbini elde etmesiyle çeşitli güçler kazanan kişilere "uyanmışlar" denildi.

Ve ben 17 yaşında olmama rağmen mana kalbine sahip biri değilim. 10-11 yaşlarında elde edilen mana kalbine ben sahip olamamıştım... O yaşlarda mana kalbine sahip olamazsan, sonsuza kadar mana kalbine sahip olamazsın. Tabii istisnalar da olabilir ama bu oran %1'den bile daha az.

Han: -Özür dilerim...

Ryu: -Boşver dedim ya sana.

Han: -Üzgünüm...

Ryu: -(Sinirli bir şekilde) LAN, ÖZÜR DİLEME ARTIK!!!

Han ve Ryu biraz daha yürüdükten sonra okullarına gelirler.

Han: -Okula geldik sonunda, keşke hemen tatil olsa değil mi, Ryu?

Ryu: -....

Han: -Ryu?

Ryu: -Ha! Pardon, dalmışım.

Han: -İyi misin?

Ryu: -Evet, iyiyim, merak etme.

Han: -Peki, o zaman.

Han ve Ryu sınıflarına gitmek için ayrılırlar.

Ryu, yavaş ve titreyen adımlarla sınıfa girer ve girer girmez yüzüne bir yumruk geldiğini fark eder.

Ryu: -Gah!!

???: -Nerede kaldın Ryucum~? Favori kum torbam geç geldiği için çok sıkılmıştım.

Ryu: -(Öksürerek) Yang Jiho...

Küçüklüğümden beri bana zorbalık yapan orospu çocuğunun teki Yang Jiho... Pisliğin teki de olsa bu yaşında "mana kalbi" D seviyesine ulaştı.

Yang Jiho: -Hmm?

Yang Jiho, yerde yatan Ryu'nun kıvranışlarını görünce yüzündeki şeytansı gülümsemesini gizleyemeyip Ryu'ya defalarca tekme atmaya başlar.

Jiho: -Hey, sikik! Bir daha geç kalırsan kırılmadık yer bırakmam! Hahahaha!

Ryu, ağlayarak yerde kıvranırken hocalardan biri aniden sınıfa girer ve yerde yatan Ryu'yu görüp etrafına bakar. Ryu'yu odasına çağırır.

-Yeter Ryu! Sürekli kavga ediyorsun, gına geldi artık bu yaramazlıklarından! Git kendine çeki düzen ver.

Ryu: -Özür dilerim... (Neden özür dileyen ben oluyorum? Dövülen benim, her gün zorbalığa uğrayan benim. Ama neden... neden yargılanan yine benim? Yang Jiho, her seferinde parayla bu sorundan kaçıyorsun piç kurusu.)

-Ah doğru, senin baban yoktu değil mi? Ondan böyle sorunlu bir öğrencisin, tch tch... Sizi disiplinsiz hıyarlar.

Ryu, bir şey dememek için ellerini ve dişlerini sıkar.

Ryu: -Özür dilerim, efendim.

Ryu, öğretmenler odasından çıktıktan sonra kendisine zarar veren insanlara içinden küfreder.

(Lanet olası pislikler!)

Gün boyu Jiho'nun zorbalıklarına maruz kaldım. Sınıfta, yemekhanede, tuvalette... Artık o kadar alışmışım ki günlük rutinim olmuştu. Sonunda, son ders gelmişti ve bugünkü çile sona erecekti.

-Hey, son ders neydi?

-Tarih galiba.

-Tarih mi? Yine o deli hocayla olacağız desene.

Hoca sınıfa girer ve sınıftaki sesler kesilir.

-Hey veletler, şu çenenizi kapatın!

Tarih hocası çok sert biridir ama aynı zamanda iyi birisidir. Bana her zaman ekstra yardımcı olmuştur ve derdimi anlatabileceğim tek kişidir.

-Tamam, tahtaya bakın. Bugünkü dersimiz "Uyanmışlar".

Etrafıma baktığımda, herkesin benim gibi bu konuyu heyecanla dinlediğini fark ettim.

BÖLÜM NOTU

SELAMLAR OKURLAR!

Ben Suat! İlk eserim "Yıkım" sizlerle! Umarım eserimi beğenirsiniz, sizlerle birlikte güzle yerlere geleceğimize inanıyorum şimdiden iyi okumalar