Giriş
Leon küvette biraz arkasına yaslandı ve azı dişleriyle ağzının içini çiğnedi.
"Ben... Çok uzun zamandır mı sabrediyorsun?
Biraz daha acele etti. Onu sudan çıkardı ve yanındaki karyolaya yatırdı. Islak görünüm Leon'u daha da garip bir hale getirmişti. Sulu ve yarı saydam kaytan vücuda yapışmış ve çıplak vücuttan farksız görünüyordu.
İçini çekti ve sonunda kızın giysilerinin geri kalanını da çıkardı. Zaten vücudundaki suyu silmek için yapabileceği bir şey yoktu.
"Neden bu kadar çok şey yapıyorum?"
Havlu ayak parmağından bacağına kadar tırmandı ve kasıklarının arasında duraksadı. İnce örtülü çalıların altında, görünür gibi olan bir çatlak hayal gücünü harekete geçirdi. Poposu gittikçe daha sert bir şekilde yukarı çıktı. Bir süre öksürdükten sonra kabaca yanından geçti ve vücudunun üst kısmındaki suyu sildi.
Göğsünün üzerinden geçerken bile tepkisi öncekine benziyordu. Suyu zar zor sildikten sonra kendini büyük bir havluya sardı ve koluyla ona sarıldı. Göğsüne yaslanarak nefes verdiğinde öncekinden oldukça farklı hissetti.
"Deliriyorum.
Kimse onu bunu yapmaya zorlamamıştı ve o da kimseyi suçlayamazdı çünkü yaptığını iddia ettiği şey buydu. Elbette, sağlıklı bir adam olduğu için o kadar da tuhaf değildi. Hayır, bu iş kadını ilk kurtardığı andan itibaren tuhaftı.
Kadını yatağa yatırdı, üzerine bir battaniye örttü ve aceleyle tek başına banyoya geri döndü. Banyonun kapısı gümbürtüyle kapandı ve içeriden adamın birkaç kısık inlemesi ve etini ovma sesi geldi.
Bir süre sonra, banyoyu yaptıktan sonra, kadının yattığı yatağa baktı ve odadan çıktı. Sonra büyük bir şaşkınlıkla, kendisine bakan atlıyı görmezden gelerek onun yanına uyumak için çömeldi.
Tabii ki uyuyamadı ve bütün gece o halde gözleri açık kaldı. Leon tarafından kurtarılmış, rahat bir yatak odasında rahatça uyumuş, yukarı kaldırılmış ve ertesi gün şatoya vardıktan sonra uzun süre uyanmamıştı.
"Onun hiçbir şeyi yok......"
"Ama neden uyanamıyor?"
Leon kollarını kavuşturmuş sert bir bakışla doktoru sıkıştırdı. Büyük Dük Teratius'un doktoru utandı ve başını gagaladı.
"Eh, zihinsel şoktan uyanmak gecikebilir. Ama vücudunda gerçekten bir sorun yok, bu yüzden yakında uyanacaktır."
Leon'un onaylamayan ifadesi doktoru biraz tedirgin etti ama kısa süre sonra dışarı çıkmasını işaret ettiğinde başını eğdi ve hızla arkasını döndü.
"Bir dakika."
"Ne, ne? Ekselansları."
"Bir şey söylemeyin."
"Elbette."
Leon ona hizmet eden hizmetkârların her birinin ağzını burnunu kırdı. Elbette içeri girerken karşılaştığı hizmetkârların ve odayı temizleyen hizmetçinin artık birkaç ağzı vardı, bu yüzden bir gün dışarı sızacaktı ama şimdilik bilinmemesinin daha iyi olacağına karar verdi.
Ölüm tehlikesi geçiren kadının ne tür bir statüde ya da kim olduğunu bile bilmediği bir duruma dahil olduğu için başının derde girip girmeyeceğini merak ediyordu, bir diğer neden de kadının kişisel güvenliğiydi.
"Evet, henüz değil."
Biraz endişeliydi ama yine de sorun değildi. Eğer kendisine zarar veren biriyse, ölse de ölmese de kadını malikânenin dışında terk edeceğine yemin etti.
Ayak parmaklarıyla yere vuran Leon, bir atın nal sesiyle pencereden dışarı baktı. Koşan hizmetkârı görünce alnı keskin bir şekilde daraldı.
"Başkent bir adam gönderdi."
Yerde yatan kadına şöyle bir baktı ve kapıdan dışarı çıktı. Leon ofise varıp oturur oturmaz kapının çalındığını duydu.
"İçeri gel."
Hafif bir stadyum giymiş şövalye itaat duruşu aldıktan sonra Leon'a bir parşömen uzattı.
"Bu tek mi?"
"Evet, başkentten geliyor."
Üzerinde Teratius ailesinin mührü vardı. Hoşnutsuz bir bakışla açtı. Ve beklendiği gibi, tekrar yuvarladı ve masanın köşesine fırlattı.
"Geri dön."
"Benden kesin bir cevap almamı istedi."
"Teyit edilebilecek bir şey olmalı, o yüzden şimdilik geri dön."
Şoför önünde oturan adama baktı ve başını eğdi.
"Emredersiniz, Majesteleri."
Hizmetçi serbest bırakıldıktan sonra Leon daha ağır bir bakışla uyandı. Sonra doğruca annesi Düşes Sophia Teratius'un yaşadığı odaya yürüdü.
Yardımcısı Daniel, ayak seslerini bastırarak onu takip etti. Leon kapıda durdu.
"Burada kal."
İlk yorum yazan sen ol!
Henüz yorum yapılmadı